Σιμωνίδης

Όνομα αρχαίων Ελλήνων ποιητών. 1. Ο Αμοργίνος. Έλληνας ιαμβικός ποιητής που γεννήθηκε στη Σάμο, κι από εκεί ηγήθηκε μιας ομάδας άποικων που εγκαταστάθηκαν στην Αμοργό. Έζησε στα μέσα του 7oυ αι. π.Χ., και υπήρξε σύγχρονος του Αρχίλοχου, από τον οποίο ξεχωρίζει από το γεγονός ότι τα γραφτά του είναι λιγότερο προσωπικά, και περιέχουν περισσότερο γενικές απόψεις πάνω στα μόνιμα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης. Δεν έκανε επιθέσεις εναντίον ξεχωριστών ατόμων, αλλά εναντίον ολόκληρων τάξεων. 2. Ο Κείος. Έλληνας ποιητής (Ιουλίς, Κέα 556 - Συρακούσες 467 π.Χ.). Η ιωνική καταγωγή του διαφαίνεται από την όλη προσωπικότητα του και από τις μορφές της ποίησης που καλλιέργησε (ελεγείες, παιάνες, διθύραμβοι, επιγράμματα κλπ.). Πολύ νέος δίδαξε χορό στο ιερό του Απόλλωνα στην Καρθαία της Κέας και έγραψε επινίκια για πολλούς αθλητές των πανελλήνιων αγώνων. Γύρω στα 520 π.Χ. τον κάλεσαν στην Αθήνα, στην αυλή του Πεισιστρατίδη Ίππαρχου και μετά τη δολοφονία του τελευταίου πήγε στη Θεσσαλία, φιλοξενούμενος των Σκοπάδων και των Αλευάδων. Φαίνεται όμως ότι κάποια καταστροφή εξαφάνισε την οικογένεια των Σκοπάδων και ο Σ. έγραψε γι’ αυτούς ένα θρήνο, είδος στο οποίο πάντοτε διέπρεψε (μέρος ενός τέτοιου θρήνου είναι και το συγκινητικότατο Απόσπασμα της Δανάης). Σε προχωρημένη ηλικία ο Σ. ξαναγύρισε στην Αθήνα, όπου, κατά τη διάρκεια των περσικών πολέμων, έγινε ο υμνητής των ελληνικών νικών. Με την ελεγεία που έγραψε για να τιμήσει αυτούς που έπεσαν στο Μαραθώνα, ο Σ. αναφέρεται ότι νίκησε τον Αισχύλο, που είχε πάρει μέρος στο σχετικό ποιητικό αγώνα. Σύνδεση του θρήνου με το εγκώμιο μπορεί να θεωρηθεί το ποίημά του για τους πεσόντες των Θερμοπυλών, ενώ το γνωστότατο σχετικό επίγραμμα δεν μπορεί να του αποδοθεί με βεβαιότητα. Έγραψε επίσης μερικά άσματα για τη ναυμαχία του Αρτεμισίου, της Σαλαμίνας και μια ελεγεία για τους πεσόντες στις Πλαταιές. Μετά την Αθήνα πήγε στον Ακράγαντα της Σικελίας και στις Συρακούσες, στην αυλή του Ιέρωνα. Πνεύμα εύστροφο, ελαφρά σκεπτικιστικό και απαισιόδοξο, ελεύθερο από μυστικιστικές επιδράσεις, ο Σ. μπορεί να θεωρηθεί ως πρόδρομος των πνευματικών τάσεων που οδηγούν στους σοφιστές. Το ύφος του, λεπτό, πνευματώδες, τείνει προς μια κάποια τρυφερή αισθαντικότητα. Η πλουσιότατη παραγωγή του καλύπτει τόσα ποιητικά είδη, αλλά θεωρήθηκε πάντα ως ο πρώτος μεγάλος ποιητής του επιγράμματος. Ελάχιστα αποσπάσματα σώζονται από το μεγάλο έργο του. 3. Ο Κείος. Ανιψιός του προηγούμενου. Έζησε πριν από τον Πελοποννησιακό πόλεμο. Έχει γράψει Γενεαλογία, σε τρία βιβλία και Ευρήματα, σε τρία επίσης βιβλία. 4. Επικός ποιητής από τη Μαγνησία της Σιπύλου. Έζησε το 2o αι. π.Χ. και εξύμνησε τις πράξεις του Αντίοχου του Μεγάλου και τις μάχες του εναντίον των Γαλατών. 5. Ζακύνθιος ραψωδός που έζησε στο τέλος του 3ου και στις αρχές του 2ου αι. π.Χ., επί Δημήτριου Φαληρέα. 6. Επικός ποιητής από την Κάρυστο ή την Ερέτρια. Έγραψε ιαμβικά Τρίμετρα σε τρία βιβλία, όπου περιγράφει τη συγκέντρωση των Ελλήνων στην Αυλίδα, και ένα άλλο βιβλίο Περί Ιφιγένειας, όπου αφηγείται τη σχετική παράδοση.